© 2011 Kinderslaap.nl

Nachtangsten zijn goedaardige (niet schadelijk) slaap-gedragingen, maar kunnen wel een angstaanjagend effect hebben op ouders.

Het is niet bekend wat nachtangsten veroorzaakt of wat er voor zorgt dat kinderen zo angstig lijken tijdens deze gebeurtenissen. In feite is gedrag vergelijkbaar met slaapwandelen, alleen wat dramatischer.

Nachtangsten komen relatief veel voor bij kinderen en dan meestal bij peuters, kleuters en basisschoolkinderen. De meeste kinderen groeien er overheen tegen de tijd dat zij in de puberteit komen. Bovendien blijken nachtangsten en slaapwandelen vaak voor te komen in sommige families.

Er zijn een aantal zaken die een nachtangst kunnen uitlokken bij iemand die hiervoor gevoelig is. Onder andere:

* Te weinig slapen

* Een onregelmatig slaap/waak patroon

* Koorts/ziekte

* Sommige medicijnen

* Slapen met een volle blaas

* Slapen in een andere omgeving dan men gewend is

* Slapen in een luidruchtige omgeving

* Stress

1. Zorg dat de veiligheid van je kind gewaarborgd is: Zorg dat alle deuren dicht zijn zet eventueel hekjes voor de deur van je kind en boven aan de trap. Een alarmsignaal dat afgaat als uw kind uit bed komt, zorgt ervoor dat er geen rare dingen kunnen gebeuren. Zorg ervoor dat ramen op de eerste en hogere etages niet te wijd open kunnen zodat het kind er niet door naar buiten kan vallen. Zorg er tevens voor, dat er geen spullen in het looppad liggen waarover uw kind kan struikelen.

2. Maak het kind niet wakker: Dit kan de onrust en verwarring alleen maar groter maken.

3. Begeleid uw kind terug naar bed: om weer gewoon te gaan slapen brengt u uw kind terug naar bed. Als het kind tegenstribbelt, laat het dan maar en observeer van een afstandje.

4. Probeer er niet teveel aandacht aan te schenken: de normale respons van ouders is het kind te gaan troosten of te kalmeren. Probeer dit te weerstaan. De meeste kinderen zullen juist meer geagiteerd reageren. Zorg dat het kind zichzelf geen letsel kan toebrengen.

5. Verzeker je ervan dat je kind voldoende slaapt: slaaptekort

zorgt voor vaker voorkomen van nachtangsten.

6. Zorg voor een regelmatig slaap-/waakpatroon: episodes komen vaker voor op dagen dat een kind slaapt op voor hem/haar ongewone tijden.

7. Praat de volgende dag niet over nachtangsten: een kind zal zich er alleen maar zorgen over maken. Als het toch ter sprake komt, probeer het kind dan alleen gerust te stellen.

8. Aanvullende behandeling: In de meeste gevallen hebben nachtangsten geen verdere behandeling nodig. In ernstige gevallen echter, wanneer het gedrag tijdens deze episodes resulteert in letsel, geweld of serieuze verstoring van de familie, kan behandeling noodzakelijk zijn. Deze behandeling kan dan bestaan uit medicatie of gedragsveranderingstechnieken. Meld bij de arts van uw kind als uw kind frequente of ernstige nachtangsten heeft waarover u zich zorgen maakt.

Wat zijn nachtelijke angsten?

Nachtangsten (of Pavor Nocturnus zoals het ook genoemd wordt) lijken dramatisch en zien er verontrustend uit. Een kind dat een nachtangst heeft, kan zijn of haar ogen open hebben, maar lijkt erg onrustig, bang, zelfs paniekerig, maar ook verward en afwezig tijdens een episode. Een nachtangst kan beginnen met een schreeuw en mompelt dan wat, geeft vaak een nietszeggend antwoord op een gestelde vraag.

Een kind dat een nachtangst heeft is vaak onhandig en kan om zich heen slaan, duwt een ouder aan de kant of vertoont anderszins vreemd gedrag.

Hoewel deze episodes erg angstaanjagend kunnen zijn, het kind zelf weet totaal niet wat het doet en herinnert zich er niets van. Het is zelfs verontrustender om te observeren dan om het werkelijk te ondergaan. Een nachtangst is vaak zelfs minder traumatisch dan een gewone vervelende droom of nachtmerrie.

Een nachtangst komt gewoonlijk voor in de eerste 1-2 uur na het inslaapvallen, duurt enkele minuten tot een uur en het kind herinnert zich er niets van (nachtangsten kunnen ook tijdens dutjes voorkomen). Bovendien zullen de meeste kinderen tijdens een nachtangst het troosten of sussen door ouders vermijden of afweren. Ze kunnen zelfs meer van streek raken als er tegen hen gesproken wordt om hen te kalmeren.

Dit is het moeilijkste punt voor de ouders. Hoewel een kind dat een nachtangst heeft wel wakker lijkt, is het in feite nog slapend. Eigenlijk zit het kind halverwege waken en slapen.

Tenslotte, nachtangsten zijn geen nachtmerries. Het kind is niet aan het dromen tijdens deze gebeurtenissen terwijl dat wel zo lijkt. Nachtangsten zijn geen aanwijzing voor psychologische problemen of het resultaat van een traumatische gebeurtenis.